Θελω να γεννησω αλλα φοβαμαι τον πονο

To νευρικο μας συστημα εχει πολλες λειτουργιες . Η πιο απλη ειναι να εξασφαλιζει την επιβιωση μας απο εξωτερικους παραγοντες με τον απλουστατο τροπο να μας κανει να νιωθουμε. Φανταστειτε τι θα γινοταν αν επιανε φωτια το μανικι μας χωρις να το εχουμε αντιληφθει και χωρις την ικανοτητα να το νιωσουμε.
Ειναι λοιπον ενα καμπανακι που εχει σκοπο να μας τραβηξει την προσοχη..

Καθε μελλουσα μαμα ανησυχει για τους πολύφημους πονους της γεννας. Αισθανεται αμηχανια, περιεργεια ακομα και φοβο.

Απο μικρα κοριτσακια η θρησκεια μας ,μας εμαθε πως η τιμωρια μας που ειμαστε γυναικες ειναι να φερνουμε τα παιδια μας στον κοσμο με αφορητους και ανελεητους πονους. 

Οι μαμαδες μας εχουν να μας περιγραψουν αμετρητες ιστοριες φοβερων και τρομερων πονων μιας και η γενια τους ειχε την τυχη να βρεθει στην εξαπλωση των νεων παρεμβατικων τακτικων τοκετου ,που τοτε θερουνταν πολυτελεια.. Λαβιδες, κουταλες , βεντουζες ,περινεοτομες, αναισθητικα και αναλγητικα σε πειραματικο σταδιο εδιναν κι επαιρναν...

Οι γιαγιαδες μας ηταν αυτες που γεννουσαν μονες στα χωραφια και τα μισα τους παιδια πεθαιναν. Πραγμα λογικο αν σκεφτει κανεις πως δεν ειχαν κανεναν προγεννητικο ελεγχο , σχεδον καμια ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη και γεννουσαν παιδια που σημερα θα ειχαν θεραπευτει νωριτερα ή θα ειχε διακοπει η κυηση τους. Ετσι οι επομενες γενιες εριξαν το φταιξιμο στις μαμες και κατ'επεκταση στις μαιες με αποτελεσμα σημερα να θεωρουνται στην καλυτερη περιπτωση βοηθοι των γιατρων ή γραμματεις τους.

Οι φιλες μας δηλωνουν πως εζησαν ενα δραμα. Οι πονοι λογω του ορου αφορητοι ,η ακινησια να δυσκολευει ακομα περισσοτερο τα πραγματα και τελικα οι μισες με μια τομη στην κοιλια και οι αλλες μισες στο περινεο.. Αν το καλοσκεφτουμε ομως καμια απο αυτες δεν πονεσε λογω του τοκετου ..ολες πονεσαν απο εξωτερικους παραγοντες! 

Καθε ταινια που εχουμε δει στη ζωη μας (εκτος της 'Γαλαζιας Λιμνης') εντυπωνει στο μυαλο μας την εικονα της ξαπλωμενης μαμας ,με τα ματια πεταγμενα εξω ,τα χερια της μακρια απτην κοιλια της και τον γιατρο να φωναζει το γνωστο "σπρωξεεεεε!!!"
Κατι τετοιο δηλαδη :

Και φτανουμε να κραταμε το θετικο τεστ εγκυμοσυνης γεματες χαρα και γαλουχημενες με αυτες τις ιδεες. Το λιγοτερο που μπορεις να κανεις ειναι να πανικοβληθεις.

Κι ομως το σωμα σου δε θα σε εγκαταλειψει . Η γεννηση του παιδιου σου ειναι το μεγαλυτερο κατορθωμα σου, ειναι η ψυχη σου με μορφη ,ειναι η αγαπη σου με τον αντρα σου προσωποποιημενη. Η στιγμη της γεννησης απαιτει την απολυτη προσοχη και του τελευταιου σου κυτταρου. Ολο σου το ειναι , ολοκληρος ο οργανισμος σου πρεπει να εργαστει με απολυτη αρμονια και συνεργασια και το μυαλο σου πρεπει να παραμεριστει για να ελευθερωθει ο χειμαρρος των ορμονων που χρειαζεστε το παιδι σου κι εσυ. Το νευρικο σου συστημα ειναι εκει για να σου δειξει την σημαντικοτητα της στιγμης. Σου αναβει τοσο μεγαλο καμπανακι για να μπορεσει να εχει ολη σου την προσοχη. Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να αφεθεις. Να βρεις τον ρυθμο σου και να αφεθεις.

Ειναι χορος ο τοκετος ,ειναι τραγουδι, ειναι απολυτη αγαπη. Οι ενδορφινες σου θα σε ηρεμουν αμεσως ,θα σε κανουν να ξεχασεις τα παντα. Το μωρο σου θα ειναι εκει να σου δινει δυναμη. Και περιμενει κι εκεινο να παρει απο εσενα.

Υπαρχουν τοκετοι χωρις πονο και τοκετοι οργασμικοι. Δεν ειναι τυχερες αυτες οι γυναικες που τους εζησαν απλα ειχαν την ικανοτητα να αφεθουν τελειως. Δεν μπορεις να κανονισεις τον τοκετο σου ,δεν μπορεις να τον ρυθμισεις ,ουτε να τον ελεγξεις. Μπορεις μονο να τον ζησεις!

Στην εποχη μας υπαρχουν μεθοδοι αντιμετωπισης του πονου. Μια εμπειρη μαια γνωριζει πολλους τροπους που εχουν εκπληκτικα αποτελεσματα (αλλαγη στασεων, κομπρεσες, πισινα τοκετου, μπανιο/ντους ,μπαλα τοετου, βελονισμος, μασαζ, ρεφλεξολογια, διαλογισμος, τραγουδι και αλλα) Ενας γιατρος επισης μπορει να σου προσφερει τροπους αναλγησιας οπως η επισκληριδιος .Καμια φαρμακευτικη μεθοδος δεν ειναι απολυτα ασφαλης ή απολυτα επικινδυνη. Υπαρχει ακομα και η δυνατοτητα να βλεπεις την αγαπημενη σου σειρα την ωρα που το μωρο σου θα γεννιεται χωρις να 'ταλαιπωρηθεις' καθολου.

Βρες αυτο που σου ταιριαζει και τους καταλληλους ανθρωπους που μπορουν να υποστηριξουν αυτο που θελεις. Στο τελος θα ανταμειφθεις με το ωραιοτερο δωρο του κοσμου ...το μωρο σου!!

Μιρελλα Μανεση

"

10 Λόγοι για να μην κοπεί ο ομφάλιος λώρος

1-Αναπνευστικά οφέλη για το μωρό:

το αίμα που φτάνει στο μωρό είναι πλούσιο σε ερυθροκύτταρα (ερυθρά κύτταρα) που προσφέρουν ιδανικό επίπεδο οξυγόνου στους ιστούς του μωρού.

 Ένα υψηλό επίπεδο οξυγόνου στο αίμα και στους ιστούς προωθεί το ξεκίνημα αυθόρμητης αναπνοής, μιας και τα τριχοειδή αγγεία των πνευμόνων γεμίζουν, προκαλώντας στύση στις κυψελίδες ώστε η πρώτη εισαγωγή αέρα να είναι αποτελεσματική.

2- Βοηθάει σtην εύκολη μετάβαση:

Αν το μωρό είναι δύσκολο να αναπνεύσει στην αρχή, αυτό το έξτρα οξυγόνο είναι σαν σύστημα υποστήριξης. Η αλλαγή της αναπνοής του λώρου σε αναπνοή των πνευμόνων έχει σχεδιαστεί για να είναι σταδιακή, καθώς ο πλακούντας αρχίζει να εξωθείται σιγά σιγά, η αναπνοή na γίνεται πιο αποτελεσματική (Buckley, 2009).

3-Οφέλη ανάνηψης αναπνοής:

Το οξυγόνο και ο όγκος αίματος που προσλαμβάνει το βρέφος είναι πολύ πολύτιμο, παρόλα αυτά συνηθίζεται να κόβεται γρήγορα ο ομφάλιος λώρος για να ανανήψει το βρέφος. Οι ανανήψεις με άθικτο το λώρο υποστηρίζονται από το επιπλέον οξυγόνο που φτάνει στο βρέφος ...και το δυσκολεύουν λιγότερο (Weeks, 2007).

4-Συμβολή σιδήρου:

ο σίδηρος που αυτό το αίμα προσφέρει στο βρέφος του δίνει μια εξάμηνη προστασία από αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου (van Rheenen y Brabin, 2004; Hutton, 2007). Αυτό έχει οδηγήσει πολλές κλινικές άλλων χωρών να αλλάξουν ριζικά την πρακτική της σύσφιξης και κοπής του λώρου.

5-Οφέλη για φυσιολογικό ίκτερο:

 καθώς το αίμα από τον πλακούντα είναι πλούσιο σε ερυθρά κύτταρα, υπάρχει ένας αυξημένος κίνδυνος φυσιολογικού ίκτερου, επειδή τα περίσσεια ερυθρά αιμοσφαίρια προκαλούν τη φθορά τους, τη θραύση τους και ένα από τα απόβλητα προϊόνα που προκύπτουν από αυτή τη διαδικασία είναι η χολερυθρίνη, που παράγει υπερβολικό ίκτερο. Ωστόσο, αυτό προσαρμόζεται, επειδή η χολερυθρίνη παρέχει προστασία ενάντια στην οξείδωση και τις ελεύθερες ρίζες που υπάρχουν στο υψηλό επίπεδο του υπάρχοντος οξυγόνου (Buckley 2011).

 6-Στέρηση του αίματος:

  ο όγκος αίματος του μωρού είναι ευθέως ανάλογος με το βάρος του, περίπου 350ml, ή ελαφρώς λιγότερο από 500ml αν ζυγίζει 4kg. Σε μελέτες που έχουν μετρήσει την ποσότητα του αίματος που πρόκειται να πάρει το μωρό μέσω του ομφάλιου λώρου μετά τη γέννηση, έχει αποδειχθεί ότι είναι μεταξύ 50 ml με 150ml, το οποίο είναι μεταξύ ενός τετάρτου και του μισού του συνολικού όγκου του αίματος του μωρού. Αυτό επίσης προωθεί το αίμα να πηγαίνει στο οστό του μωρού μετατρέποντάς το σε πολλούς διαφορετικούς τύπους κυττάρων. "Τα στοιχεία δείχνουν ὀτι η καλύτερη τράπεζα αίματος για το αίμα του μωρού είναι ο ομφάλιος λώρος" (Diaz-Rossello, 2006, Weeks, 2007, Farrar et al 2010). Όταν γίνεται δωρεά του αίματος του ομφάλιου λώρου, στερείται το μωρό από αυτό το αίμα, και δεν προσφέρει κανένα όφελος για το μωρό (Sullivan, 2008, Buckley, 2009). Θ μας παραξένευε αν κάποιος ήταν υποτονικός, μετά αφού έχει χάσει ένα τέταρτο ή το ήμισυ του όγκου του αίματος του;

7-Ευαισθησία του μωρού:

  πραγματικά πιστεύουμε ότι το μωρό δεν έχει συναίσθηση της στέρησης που υποφέρει κατά τη γέννηση, όταν κόβεται ο λώρος πριν σταματήσει να χτυπά όντας αυτή η πρώτη εμπειρία του στον έξω κόσμο; Γιατί δεν λαμβάνουμε τις εμπειρίες των μωρών ως κάτι σημαντικό; Πριν από μερικές δεκαετίες υπήρχε η πεποίθηση ότι τα μωρά δεν αισθάνονται πόνο και αν έπρεπε να τα εγχειρήσουν αυτό γινόταν χωρίς αναισθησία .... Πιστεύουμε πραγματικά ότι το μωρό δεν αισθάνεται αυτή την απώλεια του αίματος και της ενέργειας και δεν το σχετίζει με την έναρξη της ύπαρξής τους στον εξωμήτριο κόσμο;

 8-Αν όλοι οι ιστοί είναι καλά οξυγονωμένοι και διαποτισμένοι, ο εγκέφαλος επίσης!

Αν υπάρχει κακή αιμάτωση, η έλλειψη του αίματος μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλική παράλυση, ακόμα και στον αυτισμό (Morley, 1998.

9-Οφέλη θηλαστικών:

 Κανένα θηλαστικό δεν κόβει ή δαγκώνει το λώρο πριν από την εξώθηση του πλακούντα! Κατά αυτόν τον τρόπο είναι το μωρό αυτό που ρυθμίζει τον όγκο του τελικού αίματος. Ο πλακούντας έχει λιγότερο αίμα και είναι μικρότερος και πιο εύκολος να εξωθηθεί αν το αίμα έχει φτάσει στο μωρό, έτσι ώστε η εξώθηση του πλανούντα να είναι πιο σύντομη. (Soltani et al, 2005).

10-Οφέλη για μητέρα-μωρό:

αν δεν αγγίζεται ο λώρος δεν σπάει ο δεσμός που δημιουργείται ανάμεσα στη μητέρα και το μωρό, τουλάχιστον για μια ώρα, ένα διάστημα εξαιρετικό και ανεπανάληπτο. Η μεγάλη ποσότητα των ορμονών που παράγονται αυτή τη στιγμή, αν σεβαστούμε τη σιωπή και την ιδιωτική στιγμή, επιτρέπουν να διευκολυνθεί η έναρξη ενός επιτυχούς μητρικού θηλασμού.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:
Buckley, S. (2009) Gentle birth, gentle mothering. New York: Celestial Arts.

Buckley, S. (2011) Top Ten tips for cord clamping. Essentially Midirs. 2 (10), p. 27-31.

Diaz-Rossello, JL (2006) Cord clamping for stem cell donation: medical facts and ethics. Neoreviews, 7 (11), p.557-563.

Farrar, D., Airey, R., Law, GR., et al (2010) Measuring placental transfusion for term births: weighing babies with cord intact. British Journal of Obtetrics and Gynaecology, 118 (1), p. 70-75.

Hutton, EK., Hassan, ES. (2007) Late vs early clamping of the umbilical cord in full-term neonates: systematic review and meta-analysis of Controlled Trials. JAMA, 297 (11), p.1241-1252.

Morley, GM. (1998) Cord closure: can hasty clamping injure the newborn? OBG Management. July, p.29-36.

Soltani, H., Dickinson, F. and Sumonds, I. (2005) Placental cord drainage after spontaneous vaginal delivery as part of the management of the third stage of labour. Cochrane Database of Systematic reviews, 4.

Sullivan, MJ (2008) Banking on cord blood stem cells. Nature Reviews. Cancer, 8 (7), p.555-563.

van Rheenen, P., Brabin, BJ. (2004) Late umbilical cord-clamping as an intervention for reducing iron deficiency anaemia in term infants in developing and industrialised countries: a systematic review. Annals of Tropical Paediatrics, 24 (1), p. 3-16.
 
Weeks, A. (2007) Umbilical Cord Clamping after birth. British Medical Journal, 333 (7615), p. 312-313.

απο http://www.managaia.gr/

"

Αντί για μπιμπερό – Εναλλακτικοί τρόποι σίτισης

τα εχουμε δει στο πλανο τοκετου..

καιρος να τα δουμε και αναλυτικα!

απο http://www.thilasmos.com/?p=5526 

Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να δώσουμε στα μωρά μας συμπλήρωμα μητρικού γάλακτος ή φόρμουλας. Ωστόσο, η χρήση του μπιμπερό μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση θηλών ή αλλιώς, προτίμηση θηλών από το μωρό. Ο τρόπος που το μωρό χρησιμοποιεί το στόμα του στη θηλή του μπιμπερό, είναι τελείως διαφορετικός από τον τρόπο με τον οποίο θηλάζει και πολύ σύντομα το μωρό είναι πιθανόν να μπερδευτεί, ή απλώς να προτιμήσει το μπιμπερό. Γι’ αυτό το λόγο τα μπιμπερό δεν είναι η καλύτερη επιλογή για να δώσουμε συμπλήρωμα σε ένα μωρό κάτω των 4 εβδομάδων.

Οι εναλλακτικοί τρόποι σίτισης περιλαμβάνουν την σίτιση με ποτηράκι, κουταλάκι, σταγονόμετρο, την σίτιση με σύριγγα ή με σύστημα συμπληρωματικής σίτισης. Το ποια μέθοδο θα επιλέξουμε εξαρτάται από τους λόγους για τους οποίους δίνουμε το συμπλήρωμα, το πόσο καιρό θα χρειαστεί να το κάνουμε και τις δικές μας προσωπικές προτιμήσεις. Θα πρέπει επίσης να σκεφτούμε τι είδους συμπλήρωμα θα δώσουμε στο μωρό μας.

Τι συμπλήρωμα θα δώσω; 

Το καλύτερο συμπλήρωμα είναι φυσικά το μητρικό γάλα που έχουμε αντλήσει από πριν. Εάν το μωρό μας δεν θηλάζει καλά, θα χρειαστεί να αντλήσουμε γάλα αμέσως μετά το θηλασμό, για να ενεργοποιήσουμε την παραγωγή μας περισσότερο. Το γάλα που αντλούμε αμέσως μετά το θηλασμό του μωρού περιέχει περισσότερο λίπος και είναι το πιο κατάλληλο συμπλήρωμα.

Εάν πρέπει να χρησιμοποιήσετε φόρμουλα, συμβουλευτείτε το γιατρό σας για το ποια είναι η πιο κατάλληλη.

Σίτιση με ποτηράκι

Ναι, ακόμα και τα νεογέννητα μπορούν να πιουν το γάλα τους από ποτηράκι. Δεν το πίνουν φυσικά όπως οι μεγάλοι, αλλά το γλείφουν όπως τα γατάκια. Τα μωρά που πίνουν το συμπλήρωμα με ποτηράκι έχουν λιγότερες πιθανότητες να αρνηθούν το στήθος και περισσότερες να συνεχίσουν επιτυχώς το θηλασμό. Σε κάποιες κλινικές έχει δοκιμαστεί η σίτιση με ποτηράκι σε νεογνά μέχρι και 30 εβδομάδων. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι όχι μόνο είναι δυνατόν να πιουν από ποτηράκι τα πρόωρα μωρά, αλλά και ότι διατηρούν πιο σταθερό το επίπεδο του οξυγόνου τους κατά τη διάρκεια της σίτισης με ποτηράκι, παρά κατά τη διάρκεια της σίτισης με μπιμπερό.

Πώς θα το κάνω;

• Χρησιμοποιούμε ένα μικρό ποτηράκι, το οποίο να χωράει 4-5ml γάλακτος. Τα πλαστικά ποτηράκια από εύκαμπτο υλικό είναι καλύτερα γιατί μπορούμε να τα λυγίσουμε. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ποτηράκι που έχουμε ήδη στο σπίτι μας, ή να αγοράσουμε κάποιο ειδικό γι’ αυτή τη δουλειά. 

• Γεμίζουμε το ποτηράκι μέχρι τη μέση. Έχουμε έτοιμα, γεμάτα, μερικά ποτηράκια για να μην διακόπτουμε τη διαδικασία της σίτισης για να ξαναγεμίσουμε. 

• Βάζουμε ένα πανάκι ή μια πετσέτα ή μια απορροφητική σαλιάρα κάτω από το σαγόνι του μωρού. Μπορούμε αν θέλουμε να φασκιώσουμε ελαφρώς το μωρό, για να κρατήσουμε τα χέρια του μακριά. 

• Κρατάμε το μωρό στην αγκαλιά μας, σε όρθια θέση. 

• Αγγίζουμε με το ποτηράκι τα χείλη του μωρού και το γέρνουμε τόσο όσο το γάλα να φτάσει ακριβώς στα χείλη του μωρού.

• Αφήνουμε το μωρό να γλείψει το γάλα και να καταπιεί, με το δικό του ρυθμό. Κάντε υπομονή. Δεν ρίχνουμε το γάλα μέσα στο στόμα του, γιατί μπορεί να πνιγεί. Αφήνουμε το μωρό να μας καθοδηγήσει και να αποφασίσει πότε έχει χορτάσει.

Σίτιση με κουταλάκι 

Μπορούμε επίσης να δώσουμε το συμπλήρωμα με κουτάλι. Κρατάμε το μωρό όρθιο στην αγκαλιά μας, όπως και πριν, και προσφέρουμε το κουταλάκι με γάλα, τοποθετώντας τη μύτη του κουταλιού στην άκρη του κάτω χείλους του μωρού. Το αφήνουμε να πάρει μόνο του το γάλα και να καταπιεί, με το δικό του ρυθμό.

Σταγονόμετρο ή σύριγγα σίτισης 

 Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε σταγονόμετρο, απλή σύριγγα ή ειδική σύριγγα σίτισης, για να ρίξουμε το γάλα στο στόμα του μωρού, καθώς και πάλι το κρατάμε όρθιο στην αγκαλιά μας. Η σύριγγα σίτισης μοιάζει πολύ με το σταγονόμετρο, αλλά χωράει περισσότερο γάλα. Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε τη σύριγγα σίτισης για να δώσουμε συμπλήρωμα στο μωρό ενώ αυτό θηλάζει. Βάζουμε την άκρη της σύριγγας στο στόμα του μωρού όταν αυτό προσκολληθεί στο στήθος και ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα σαν επιβράβευση όταν κάνει θηλαστικές κινήσεις.

Σύστημα συμπληρωματικής σίτισης(SNS) 

Αυτή η συσκευή επιτρέπει στο μωρό να πάρει συμπλήρωμα φόρμουλας ή μητρικού γάλακτος καθώς θηλάζει στο στήθος. Ένα μπουκαλάκι το οποίο γεμίζουμε με γάλα, κρεμιέται από το λαιμό της μητέρας και ένα λεπτό σωληνάκι ενώνει το μπουκάλι με το στήθος της μητέρας. Το σωληνάκι φτάνει μέχρι την θηλή και όταν το μωρό πιάσει το στήθος, παίρνει στο στόμα του και την άκρη από το σωληνάκι. Καθώς θηλάζει, πίνει το συμπλήρωμα  από το σωληνάκι και ταυτόχρονα το γάλα της μητέρας του από το στήθος. Θηλάζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το μωρό, βοηθάει την ενεργοποίηση της παραγωγής και το συμπλήρωμα το ανταμείβει όταν θηλάζει σωστά.

Αυτό το σύστημα είναι κατάλληλο για μητέρες που θηλάζουν υιοθετημένα παιδιά, καθώς και για τις μητέρες που προσπαθούν να κάνουν επαναγαλακτισμό. Το σύστημα επίσης βοηθάει στο θηλασμό των πρόωρων μωρών ή των μωρών με προβλήματα υγείας. Για να χρησιμοποιηθεί θα πρέπει το μωρό να μπορεί και να είναι πρόθυμο να θηλάσει από το στήθος.

Μπορεί να χρειαστούν μερικές μέρες μέχρι να αισθανθείτε άνετα με τη χρήση αυτής της συσκευής και γι’ αυτό το λόγο πολλοί σύμβουλοι συστήνουν τη σίτιση με ποτηράκι όταν η ανάγκη για συμπλήρωμα είναι για μερικές μόνο ημέρες.

Σίτιση με το δάχτυλο 

Η σίτιση με το δάχτυλο γίνεται από ένα σωληνάκι το οποίο είναι συνδεδεμένο στη μία άκρη του με μια σύριγγα γεμάτη με γάλα και στην άλλη με το δάχτυλό μας. Το μωρό παίρνει το γάλα από το σωληνάκι, ενώ θηλάζει το δάχτυλό μας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε με τον ίδιο τρόπο και την ειδική σύριγγα σίτισης. Απλώς βάλτε απαλά το δάχτυλό σας μαζί με την άκρη της σύριγγας, στο στόμα του μωρού. Ρίξτε το γάλα με το άλλο σας χέρι όταν το παιδί κάνει θηλαστικές κινήσεις και σταματήστε όταν σταματάει.

Άλλες συσκευές σίτισης

Υπάρχουν κι άλλες ειδικές συσκευές σίτισης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν εάν συντρέχουν άλλοι λόγοι για συμπληρωματική σίτιση. Οι συσκευές αυτές έχουν ειδικές θηλές-στόμια για να σιτιστεί το μωρό και είναι χρήσιμες για μωρά με ανωμαλίες στο πρόσωπο ή/και στο στόμα, όπως λαγόχειλο, λυκόστομα, κλπ, ή για μωρά που έχουν άλλου είδους αναπτυξιακές δυσκολίες.

Σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται η χρήση ποτηριού, ή κουταλιού ή σύριγγας;

• Όταν το μωρό δεν έχει μάθει ακόμα να προσκολλάται σωστά στο στήθος,
• Όταν το μωρό έχει σύγχυση ή προτίμηση θηλών,
• Όταν το μωρό πρέπει να πάρει συμπλήρωμα για λίγες μέρες,
• Όταν ένα μεγαλύτερο σε ηλικία μωρό, αρνείται το στήθος. 

Σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται η χρήση συστήματος συμπληρωματικής σίτισης:

• Όταν το μωρό προσκολλάται μεν στο στήθος, αλλά δεν παίρνει ικανοποιητική ποσότητα γάλακτος,
• Όταν προσπαθούμε να μάθουμε στο μωρό να θηλάζει σωστά,
• Όταν υπάρχει ανάγκη για συμπλήρωμα για αρκετό καιρό,
• Αν κάνετε επαναγαλακτισμό ή αν θέλετε να θηλάσετε υιοθετημένο παιδί. 

Σε ποιες περιπτώσεις ενδείκνυται η σίτιση με το δάχτυλο:

• Όταν το μωρό δεν ξέρει ακόμα πώς να προσκολλάται σωστά στο στήθος,
• Όταν εκπαιδεύουμε το μωρό να θηλάζει σωστά. 

Ένας/Μία σύμβουλος θηλασμού θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε ποια μέθοδος είναι πιο κατάλληλη για εσάς και το μωρό σας και επίσης μπορεί να σας υποδείξει τα μέρη απ’ όπου μπορείτε να προμηθευτείτε αυτές τις συσκευές. Αυτός/αυτή μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να λύσετε το πρόβλημα το οποίος σας οδήγησε στην ανάγκη να δώσετε συμπλήρωμα.

Βίκυ Φαρδογιάννη – Πιστοποιημένη Σύμβουλος Θηλασμού IBCLC

"

Αντενδειξεις και μη-αντενδειξεις μητρικου θηλασμου

http://www.lactation.gr/usefulinformationgeneralgreek/antendeixeis

Αντενδείξεις

Οι περιπτώσεις όπου ο μητρικός θηλασμός θα πρέπει να αποφεύγεται είναι εξαιρετικά σπάνιες. Παρόλα αυτά πολλοί πιστεύουν λανθασμένα ότι ο μητρικός θηλασμός θα πρέπει να διακόπτεται σε πολλές περιπτώσεις. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν λίγο το τοπίο…

Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Εταιρεία Παιδιατρικής, οι απόλυτες αντενδείξεις για το μητρικό θηλασμό είναι οι ακόλουθες:

• Bρέφη με ομόζυγο γαλακτοζαιμία (σπάνιο μεταβολικό νόσημα)

• Μητέρες που λαμβάνουν:

1. ραδιενεργά ισότοπα για θεραπευτικούς ή διαγνωστικούς λόγους
2. χημειοθεραπευτικές ουσίες και κυτταροστατικά
3. ναρκωτικές ουσίες

• Mητέρες που πάσχουν από:

1. ΑIDS: Στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου ο κίνδυνος θανάτου από ασιτία ή άλλες λοιμώξεις σε περιπτώσεις χορήγησης υποκατάστατων μητρικού γάλατος είναι υψηλός, προτείνεται η συνέχιση του μητρικού θηλασμού. Στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες προτείνεται η αποφυγή του θηλασμού στις μητέρες που πάσχουν. Παρόλα αυτά ο κίνδυνος μετάδοσης μέσω του μητρικού γάλατος δε φαίνεται να είναι πολύ μεγάλος, σε πολλές μελέτες αναφέρεται μικρότερος του 5%, ενώ τελευταία έχει βρεθεί ότι έχει σχέση με το ιικό φορτίο και τον αριθμό των λεμφοκυττάρων CD4. Επίσης η παστερίωση του μητρικού γάλατος φαίνεται να αδρανοποιεί τον ιό. Πρόσφατα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δημοσίευσε οδηγίες για τη χορήγηση αντι-ιικής θεραπείας στις θηλάζουσες μητέρες προκειμένου να ελαττωθεί ο κίνδυνος μετάδοσης στο βρέφος. Διαφαίνεται ότι οι συστάσεις όσον αφορά το μητρικό θηλασμό θα αλλάξουν μελλοντικά, καθώς γίνεται προσπάθεια να σταθμίσει κανείς τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού με τον κίνδυνο νοσηρότητας και θνητότητας από την αποφυγή του θηλασμού.
2. Ενεργό φυματίωση χωρίς θεραπεία: Εφόσον διαπιστωθεί ενεργός φυματίωση στη μητέρα, μπορεί να ξεκινήσει θεραπεία και παράλληλα να αντλεί το γάλα και να το δίνει κάποιος τρίτος. Θα πρέπει να απομονωθεί η μητέρα από το παιδί για δύο εβδομάδες, αλλά το μητρικό γάλα είναι ασφαλές. Μετά από δύο εβδομάδες θεραπείας η μητέρα μπορεί να συνεχίσει με ασφάλεια να θηλάζει, συνεχίζοντας τη θεραπεία.
3. Ενεργό ερπητική λοίμωξη στο μαστό: Ενεργός νόσος σε άλλες περιοχές του σώματος, δεν αποτελούν αντένδειξη καθώς μπορούν να καλύπτονται και η μητέρα να πλένει τα χέρια προτού θηλάσει το μωρό.
4. HTLV-I/II ορο-θετικές μητέρες

Αντίθετα με ότι πολλοί πιστεύουν, ο θηλασμός ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ στις ακόλουθες καταστάσεις: 

• Φορεία ηπατίτιδας Β ή C: Το βρέφος πρέπει να εμβολιαστεί άμεσα και ο θηλασμός επιτρέπεται.

• Κυτταρομεγαλοϊός: Αποτελεί από τις πιο συχνές συγγενείς λοιμώξεις των νεογνών. Όταν η λοίμωξη συμβεί στην εγκυμοσύνη περίπου τα μισά έμβρυα μολύνονται και το 10% εμφανίζουν συμπτώματα. Σε αντίθεση με τα τελειόμηνα νεογνά, τα πρόωρα βρέφη που είναι οροαρνητικά, κινδυνεύουν να μολυνθούν και να εμφανίσουν σοβαρή νόσο. Η παστερίωση του μητρικού γάλατος φαίνεται να αδρανοποιεί τον ιό. Συνήθως όμως προτιμάται να χορηγείται μητρικό γάλα τράπεζας από οροαρνητικούς δότες.

• Πυρετός ή λοίμωξη της μητέρας: Εκτός από τις ιογενείς λοιμώξεις που αναφέρθηκαν προηγουμένως ως αντενδείξεις, στις άλλες περιπτώσεις ο θηλασμός επιτρέπεται. Συνήθως το βρέφος θα περάσει ήπια τη λοίμωξη της μητέρας γιατί προστατεύεται από τα αντισώματα. Εξάλλου όταν διαπιστωθεί η λοίμωξη στη μητέρα, τα περισσότερα βρέφη έχουν ήδη εκτεθεί, καθώς συνήθως πριν την εμφάνιση συμπτωμάτων στη μητέρα προηγείται μία περίοδος επώασης της νόσου, που είναι μεταδοτική. Η μητέρα, καλό θα είναι να πλένει καλά τα χέρια με αντισηπτικό και να φορά μάσκα, εφόσον έχει και έντονα συμπτώματα από το αναπνευστικό (βήχα, ρινική καταρροή).

• Μαστίτιδα: Ο θηλασμός θα πρέπει να ενθαρρύνεται γιατί αποτελεί και θεραπεία. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις διακόπτεται, και τότε αυξάνεται ο κίνδυνος επιπλοκών, όπως το απόστημα.

• Νεογνικός ίκτερος: Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί αν το μωρό θηλάζει ικανοποιητικά και αν η μητέρα έχει επαρκή παραγωγή. Το μητρικό γάλα βοηθά στον αποβολή της χολερυθρίνης από τον οργανισμό του μωρού, καθώς οδηγεί σε αυξημένο αριθμό κενώσεων. Στις περιπτώσεις παρατεινόμενου ικτέρου, δεν χρειάζεται η προσωρινή διακοπή του θηλασμού για να διαπιστωθεί αν θα υποχωρήσει.

• Προωρότητα: Η μητέρα θα πρέπει να ενθαρρύνεται να ξεκινήσει τακτικές αντλήσεις  από νωρίς, με νοσοκομειακό διπλό ηλεκτρικό θήλαστρο, προκειμένου να διατηρήσει επαρκή παραγωγή μητρικού γάλατος. Όταν το βρέφος ωριμάσει αρχικά σιτίζεται με το μητρικό γάλα με εναλλακτικούς τρόπους και σταδιακά και κατάλληλη υποστήριξη στο στήθος.

• Πολύδυμος κύηση: Μητέρες με δίδυμα ή και περισσότερα μωρά μπορούν να θηλάσουν αποκλειστικά, απλά χρειάζονται μία επιπλέον βοήθεια. Έχει αναφερθεί ότι ακόμη και πεντάδυμα κατάφεραν να θηλάσουν αποκλειστικά!

• Κάπνισμα: Η μητέρα θα πρέπει να ενθαρρύνεται να περιορίσει τον αριθμό των τσιγάρων και να αποφεύγει να καπνίσει μέσα στο σπίτι. Πάντως το κάπνισμα δεν αποτελεί αντένδειξη. Τα μωρά των μητέρων που καπνίζουν και θηλάζουν προστατεύονται σε μεγάλο βαθμό από τα προβλήματα υγείας που προκαλεί το τσιγάρο στα βρέφη, και έχει βρεθεί ότι έχουν λιγότερα προβλήματα υγείας από τα βρέφη των οποίων οι μητέρες καπνίζουν και δε θηλάζουν.

• Επεμβάσεις πλαστικής στο μαστό: Ίσως οι μητέρες χρειαστούν κάποια εκτίμηση από πιστοποιημένο σύμβουλο γαλουχίας, σε περίπτωση που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεπαρκούς παραγωγής γάλατος.

• Φάρμακα: Πολλά φάρμακα είναι συμβατά με το θηλασμό, ή υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές συμβατές. Θα πρέπει οι μητέρες να απευθύνονται σε πιστοποιημένους συμβούλους γαλουχίας προκειμένου να ξεκαθαρίσουν αν μπορούν να πάρουν κάποια φάρμακα.

• Περιστασιακή χρήση αλκοόλ: Η συχνή κατανάλωση αλκοόλ ελαττώνει την παραγωγή του μητρικού γάλατος και μπορεί να επηρεάσει το βρέφος. Περιστασιακή χρήση επιτρέπεται, απλά προτείνεται η αποφυγή του θηλασμού για τις επόμενες 2-4 ώρες.

• Ανατομικές δυσμορφίες όπως λαγόχειλος/λυκόστομα, κοντός χαλινός γλώσσας. Στις περιπτώσεις αυτές ο θηλασμός μπορεί να παρουσιάσει μερικές πρακτικές δυσκολίες και χρειάζεται επιπλέον υποστήριξη. Η μητέρα θα πρέπει να ζητήσει βοήθεια για το πως να τοποθετήσει το μωρό μέχρι να αποκατασταθεί χειρουργικά η βλάβη.

• Χρόνια προβλήματα υγείας της μητέρας: Προβλήματα υγείας όπως καρδιοπάθειες, υπέρταση, διαβήτης, κατάθλιψη, επιληψία, σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλα δεν αποτελούν αντενδείξεις για το μητρικό θηλασμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται εντατική υποστήριξη και στενή παρακολούθηση της μητέρας και του βρέφους, και εξατομικευμένη προσέγγιση από ομάδα έμπειρων επαγγελματιών υγείας (ιατροί ανάλογης ειδικότητας, φυσιοθεραπευτές, νοσηλεύτριες κ.λ.π) και πιστοποιημένους συμβούλους γαλουχίας.

Βιβλιογραφία

Strategies for breastfeeding success. Keister D, Roberts K, Werner SL. Am Fam Physician. 2008 ;78:225-232.

Breastfeeding and the use of human milk. Pediatrics 2005;115;496-506

ILCA. Core Curriculum for Lactation Consultant Practice. Edited by Mannel R, Martens PJ, Walker M. (2nd edition).

Breastfeeding and Human Lactation. Riordan J (3rd edition).

WHO Rapid Advice 2009. Use of antiretroviral drugs for treating pregnant women and preventing HIV infections in infants.

Rapid advice: revised WHO principles and recommendations on infant feeding in the context of HIV – November 2009

"

κολπικη εξεταση - αποκολληση υμενων (''ελικοπτερακι'')

ΑΠΟ Γιωργος Μιχαλοπουλος

Η κολπική δακτυλική εξέταση – η αξιολόγηση δηλαδή του τραχήλου της μήτρας από το γιατρό ή τη μαία με την εισαγωγή ενός ή δύο δακτύλων στον κόλπο – είναι αρκετά συνηθισμένη στην εγκυμοσύνη, ειδικά προς το τέλος της.

Ποια είναι η χρησιμότητά της

Η κολπική εξέταση μας παρέχει συγκεκριμένες πληροφορίες οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις είναι κρίσιμης σημασίας. Συγκεκριμένα εκτιμούμε:

• Σε ό,τι αφορά στον τράχηλο

• Σε ό,τι αφορά στο μωρό

• Σε ό,τι αφορά στην ανατομία της πυέλου

– Το μήκος του (ή αλλιώς “εξάλειψη”)

– Τη διαστολή του (αν έχει ανοίξει και πόσο)

– Τη σύστασή του (αν είναι μαλακός ή σκληρός)

– Τη θέση του (αν είναι στραμμένος προς το πίσω ή το μπροστά μέρος του κόλπου)

– Αν βρίσκεται στην κατάλληλη θέση στη λεκάνη της μητέρας και αν καλύπτει το στόμιο του τραχήλου

– Το ύψος της προβάλλουσας μοίρας (πόσο χαμηλά μέσα στην πύελο της μητέρας βρίσκεται το κεφάλι ή η λεκάνη του εμβρύου)

– Αν ο αμνιακός σάκος είναι ψηλαφητός από τον κόλπο

– Το σχήμα και τις εσωτερικές διαστάσεις των οστών της λεκάνης

– Τυχόν αδιάγνωστη ως τώρα παθολογία του τραχήλου ή του κόλπου που ίσως έχει σημασία στην εξέλιξη του τοκετού (π.χ. ινομύωμα τραχήλου, στένωση τραχήλου, κύστεις του κόλπου, κ.α.)

Η εξέταση αυτή λοιπόν παρέχει πληθώρα πληροφοριών που κατά κανόνα μας χρειάζονται σε περιπτώσεις που υποπτευόμαστε παρέκκλιση από το φυσιολογικό, π.χ. επί πιθανού πρόωρου τοκετού. Βάσει αυτών καταλαβαίνουμε σε ποιο στάδιο προετοιμασίας για τοκετό βρίσκεται η έγκυος και αποφασίζουμε τους κατάλληλους χειρισμούς για το υπόλοιπο της κύησης.

Γιατί δεν είναι εξέταση ρουτίνας

 Η κολπική δακτυλική εξέταση έχει συγκεκριμένα μειονεκτήματα και ως εκ τούτου οφείλουμε να τη χρησιμοποιούμε με φειδώ. Το κυριότερο είναι πως αποτελεί μια από τις πλέον ενοχλητικές και άβολες εξετάσεις της ιατρικής, ειδικά κατά την εγκυμοσύνη. Δεν υπάρχει γυναίκα που δε θα προτιμούσε να την αποφύγει αν δεν ήταν απολύτως απαραίτητη, όσες εγκυμοσύνες κι αν είχε στο παρελθόν. Επιπλέον, η ψηλάφηση του τραχήλου θεωρητικά εμπεριέχει τον κίνδυνο διέγερσης της μήτρας, πρόκλησης λοίμωξης ή αιμορραγίας, ή ακόμη και ρήξης υμένων ειδικά αν ο εξεταστής δεν έχει μεγάλη εμπειρία.

Για τους λόγους αυτούς, όπως και κάθε άλλη ιατρική πράξη, οφείλουμε να την πραγματοποιούμε για τους σωστούς λόγους και μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.

Η αλήθεια είναι ότι σε μια φυσιολογικά εξελισσόμενη εγκυμοσύνη η κολπική δακτυλική εξέταση δεν είναι απαραίτητη πριν τη συμπλήρωση των 40 εβδομάδων, και συχνά μπορεί να μη χρειαστεί καθόλου πριν την έναρξη του τοκετού. Η “παραδοσιακή” χρήση της για πρόβλεψη της χρονικής στιγμής έναρξης του τοκετού είναι άστοχη διότι πρακτικά δεν μπορούμε να προβλέψουμε πότε ακριβώς θα αρχίσει ο τοκετός βάσει των ευρημάτων της. Καταλήγουμε λοιπόν πολλές φορές να την κάνουμε για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά μας και μόνο – και η περιέργεια δεν είναι λόγος κολπικής εξέτασης!

Αποκόλληση υμένων

Μια συχνή αιτία κολπικής εξέτασης είναι η ταυτόχρονη διενέργεια αποκόλλησης υμένων. Η αποκόλληση υμένων δεν πρέπει να συγχέεται με τη ρήξη υμένων, το λεγόμενο “σπάσιμο των νερών”, που στοχεύει στην έναρξη ή την επιτάχυνση του τοκετού και γίνεται στο μαιευτήριο. Η αποκόλληση υμένων είναι μια ήπια παρέμβαση που γίνεται στο ιατρείο και αφορά στο “τρίψιμο” με το δάκτυλο του τμήματος του αμνιακού σάκου που ακουμπά στο έσω στόμιο του τραχήλου. Ο εξεταστής δηλαδή περνά το δάκτυλό του μέσα από τον τράχηλο (ο οποίος θα πρέπει γι'αυτό να έχει μια μικρή διαστολή) και “τρίβει” ελαφρά το τμήμα των μεμβρανών που μπορεί να αγγίξει, χωρίς να σπάσει το σάκο φυσικά. Η διαδικασία αυτή γίνεται κατά κανόνα μετά τις 40 εβδομάδες και στοχεύει να επιταχύνει την προετοιμασία του τραχήλου (λόγω της έκλυσης ορμονών που προκαλεί η μηχανική αυτή διέγερση) με επακόλουθο την έναρξη του τοκετού. Οι μέχρι τώρα μελέτες δείχνουν ότι πρόκειται για μια ασφαλή μέθοδο που μειώνει την πιθανότητα να χρειαστεί πρόκληση τοκετού κατά 15% περίπου.

Η αποκόλληση υμένων εντούτοις δεν πρέπει να θεωρείται συνώνυμο της κολπικής δακτυλικής εξέτασης. Η πρώτη είναι μια παρέμβαση – μολονότι ήπια – στη διαδικασία της προετοιμασίας για τοκετό, η δεύτερη απλά συλλέγει πληροφορίες χωρίς να στοχεύει να επηρεάσει τη φυσική διαδικασία. Η κολπική δακτυλική εξέταση είναι ένα εργαλείο που συχνά χρειάζεται ο γιατρός ή η μαία για να καταλήξουν σε διάγνωση, η αποκόλληση υμένων όμως είναι επιλογή της ίδιας της μητέρας μετά από συζήτηση με τη μαιευτική της ομάδα.

"

κεχρωσμενα υγρα και εισροφηση μηκωνιου

Το μηκώνιο είναι η πρώτη μορφή κοπράνων των θηλαστικών. Έχει πράσινο σκούρο χρώμα και κολλώδη υφή, σαν πίσσα. Αποτελείται από εντερικά επιθηλιακά κύτταρα, εμβρυικό χνούδι, βλέννα, αμνιακό υγρό, χολή και νερό.

Συνήθως η πρώτη κένωση εμφανίζεται μετά τη γέννηση, όμως σε 13% εμφανίζονται κεχρωσμένα υγρά που σημαίνει ότι κάποιος βαθμός κένωσης προηγήθηκε του τοκετού.

Η ενδομήτρια ή περιγεννητική υποξία προκαλεί κινητοποίηση του εντέρου και χάλαση του πρωκτικού σφιγκτήρα. Όμως, η εμφάνιση κεχρωσμένων υγρών δεν είναι απαραίτητα παθολογική, καθώς όσο προχωράει η εγκυμοσύνη τόσο αυξάνεται η πιθανότητα για απελευθέρωση μηκωνίου στο αμνιακό υγρό. Η χρώση, ανάλογα με την ποσότητα του μηκωνίου και του αμνιακού υγρού ποικίλει από ελαφρά κίτρινη μέχρι σκούρα πράσινη. Συνήθως δεν υπάρχουν στερεά, όμως σε μερικές περιπτώσεις εμφανίζονται κομμάτια πηκτού μηκωνίου σε μορφή μπιζελιού. Αυξημένη πιθανότητα για κεχρωσμένα υγρά υπάρχει σε περιπτώσεις ανεπάρκειας πλακούντα, υπέρτασης της εγκύου ή προεκλαμψίας, ολιγοϋδράμνιου (μικρού όγκου αμνιακού υγρού), καπνίσματος ή χρήσης κοκαΐνης από τη μητέρα.

Η εμφάνιση κεχρωσμένων υγρών κατά τον τοκετό δεν σημαίνει απαραίτητα εμβρυική δυσφορία. Σε έντονη χρώση, το NICE συνιστά διαρκή παρακολούθηση με καρδιοτοκογράφο και εφόσον υπάρχουν και άλλα σημεία δυσφορίας συνιστά ανάλυση αίματος ώστε να αποφασιστεί (αν το pH είναι χαμηλότερο του 7,21) αν χρειάζεται επείγουσα καισαρική.

Αμέσως μετά τον τοκετό εκτιμάται η κατάσταση του νεογνού βάσει της κλίμακας APGAR, που μετρά το χρώμα, τον μυικό τόνο, τους σφυγμούς και την αναπνοή και ανάλογα αποφασίζονται οι αναγκαίες ιατρικές πράξεις. Ο βασικός φόβος είναι η εισρόφηση μηκωνίου κατά την έναρξη της αναπνοής στη διάρκεια του τοκετού (η κατάποση μηκωνίου δεν συνιστά σοβαρή απειλή για την υγεία του νεογνού).

Πάλι βάσει των οδηγιών του NICE, εφόσον το νεογνό είναι σε καλή κατάσταση (APGAR σκορ>5) δεν χρειάζεται καθαρισμός ανώτερου αναπνευστικού με αναρρόφηση και το παιδί παρακολουθείται για αναπνευστική δυσχέρεια την πρώτη ώρα και μετά κάθε δύο ώρες για τις πρώτες 12 ώρες. Άμεση αναρρόφηση χρειάζεται εφόσον παρατηρηθούν αίμα ή πήγματα μηκωνίου στο στόμα ή το φάρυγγα, ώστε να προληφθεί η μετακίνηση τους στα βρογχιόλια. Εφόσον το νεογνό εμφανίζει χαμηλή βαθμολογία APGAR γίνεται άμεσα διεξοδικός καθαρισμός των αεροφόρων οδών και συνίσταται εισαγωγή στην ΜΕΝΝ για υποστήριξη του αερισμού των πνευμόνων, χορήγηση επιφανειοδραστικής ουσίας και παρακολούθηση της γενικής πορείας του νεογνού. Αντιβίωση δεν συνίσταται ως ρουτίνα, χορηγείται εφόσον υπάρχουν συγκεκριμένες ενδείξεις.

Επιπλοκές της εισρόφησης μηκωνίου είναι η χημική πνευμονία (κυρίως λόγω των χολικών αλάτων που περιέχει το μηκώνιο), το σύνδρομο νεογνικής αναπνευστικής δυσχέρειας (που εμφανίζεται στις πρώτες 4 ώρες από τη γέννα και σταδιακά επιδεινώνεται σε 2-3 μέρες), η παραμένουσα πνευμονική υπέρταση νεογνού (κατά την οποία λόγω αντιστάσεων στους πνεύμονες του νεογνού δεν αποκαθίσταται η πνευμονική κυκλοφορία του αίματος, με συμπτώματα ελλιπούς οξυγόνωσης) και η δευτεροπαθής χρόνια πνευμονοπάθεια.

απο την ομαδα ''ENCA Hellas-Ελληνικό Δίκτυο για τον Σεβασμό στη Γέννα ''

"

ΕΠΑΝΑΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ και πως να κοψετε το συμπληρωμα

Λάβατε λανθασμένες οδηγίες από το μαιευτήριο και δίνετε συμπλήρωμα ξένου γάλακτος στο μωρό σας χωρίς να υπάρχει πραγματική ιατρική ένδειξη; Νιώθετε παγιδευμένες στη μεικτή διατροφή – θηλασμό με συμπλήρωμα – που σας επιβλήθηκε αυθαίρετα από εχθρικούς ως προς το θηλασμό επαγγελματίες υγείας; Ενημερωθήκατε καθυστερημένα για τα ευεργετικά αποτελέσματα του αποκλειστικού θηλασμού για εσάς και το παιδί σας; Έχετε μπλέξει σε ένα κυκεώνα ταισμάτων που περιλαμβάνουν άμεσο θηλασμό, αποστειρώσεις, προετοιμασία μπουκαλιών και αντλήσεις με θήλαστρο; Το ένστικτό σας σάς λέει ότι δε μπορεί μια τόσο φυσική διαδικασία, όπως η διατροφή του μωρού σας, να είναι τόσο πολύπλοκη; Ζηλεύετε τη φίλη σας που θηλάζει για δύο λεπτά το δυο μηνών μικρό της, το παίρνει παντού μαζί της χωρίς ίχνος εξτρά εξοπλισμού και δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ αποστειρωτή; Μην πτοείστε από τα εμπόδια που ορθώθηκαν άδικα στο θηλασμό του παιδιού σας. Μπορείτε να κάνετε επαναγαλακτισμό.

Επαναγαλακτισμός είναι η αύξηση στην παραγωγή του μητρικού γάλακτος με αποτέλεσμα την κατάργηση της χορήγησης συμπληρώματος στο μωρό και τον αποκλειστικό θηλασμό του. Έρευνες δείχνουν ότι σε διάστημα 4-6 εβδομάδων πάνω από το 75% των γυναικών μπορούν να καταφέρουν πλήρη επαναγαλακτισμό και οι υπόλοιπες μητέρες μερικό επαναγαλακτισμό.

Απαραίτητες προυποθέσεις για την επιτυχία του επαναγαλακτισμού είναι:

Η γνώση της μητέρας για το πώς λειτουργεί ο μητρικός θηλασμός και η παραγωγή της σε γάλα.Η θέληση, η πίστη και η επιμονή της μητέρας αλλά και του πατέρα να επιδιώξει τον αποκλειστικό θηλασμό του παιδιού της, δεσμευόμενη σε εξτρά προσπάθεια για τις επόμενες εβδομάδες.Η σωστή και τακτική υποστήριξη της μητέρας από ειδικό γαλουχίας ή επαγγελματία υγείας με σύγχρονες γνώσεις στη γαλουχία, όπως και υποστήριξη από το άμεσο περιβάλλον της.

Ο επαναγαλακτισμός ενός μωρού έχει τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχει όσο πιο κοντά στη γέννηση του μωρού ξεκινήσει. Δηλαδή μια μητέρα που προσπαθεί να κόψει το συμπλήρωμα ξένου γάλακτος δύο εβδομάδες μετά τον τοκετό είναι πιο πιθανό να το καταφέρει ή πιο πιθανό να το καταφέρει πιο σύντομα, σε σχέση με τη μητέρα που θα το προσπαθήσει τρεις μήνες αργότερα. Βεβαίως για την δεύτερη γυναίκα τίποτα δεν είναι αδύνατο, εφόσον συντρέχουν οι παραπάνω προυποθέσεις.

Μια μητέρα τοποθετεί το ενός μηνός μωρό της για δέκα λεπτά από κάθε στήθος, έπειτα δίνει κάθε φορά 90 γραμμάρια ξένου γάλακτος. Αυτή η μητέρα είναι πιθανό να μην έχει εγκαταστημένη παραγωγή και χρειάζεται σχεδόν πλήρη επαναγαλακτισμό.Μια δεύτερη μητέρα θηλάζει το ενός μηνός μωρό της κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ το βράδυ ο σύζυγος δίνει στο παιδί δύο μπιμπερό των 60 γραμμαρίων. Αυτή η μητέρα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών του βρέφους με το γάλα της και θα χρειαστεί μερικό επαναγαλακτισμό.

Η διάρκεια του επαναγαλακτισμού μπορεί να είναι από τρεις έως έξι εβδομάδες. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, σημαντικό είναι να υπάρχει εξτρά υποστήριξη της λεχώνας από το περιβάλλον της, το σύζυγο και άλλα σημαντικά για αυτήν άτομα. Η υποστήριξη πρέπει να είναι ψυχολογική και πρακτική. Η λεχώνα θα εστιάσει αποκλειστικά στο μωρό της και στη διαδικασία αύξησης της παραγωγής της σε γάλα. Η διαδικασία είναι απαιτητική από άποψη χρόνου και απαιτεί αφοσίωση από τη μητέρα. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντός της θα βοηθήσουν όσο γίνεται στο μαγείρεμα, τις δουλειές του σπιτιού, τις εξωτερικές δουλειές και την φροντίδα των άλλων παιδιών. Η μητέρα πρέπει να βρίσκει χρόνο να ξεκουράζεται και να ηρεμεί. Να πίνει άφθονα υγρά ακούγοντας τη δίψα της και να λαμβάνει μια ισορροπημένη διατροφή χωρίς αυθαίρετους περιορισμούς.

Τα παρακάτω αποτελούν γενικές οδηγίες που χρειάζονται συγκεκριμένη προσαρμογή σε κάθε γυναίκα με την βοήθεια και τακτική παρακολούθηση ειδικού γαλουχίας.

Υπάρχουν τρία στάδια τα οποία μια μαμά που θηλάζει δίνοντας ταυτόχρονα και ξένο γάλα πρέπει να περάσει για να πετύχει τον επαναγαλακτισμό:

Α. Το στάδιο του ερεθισμού της παραγωγής σε μητρικό γάλα

Μπορεί να διαρκέσει από μία έως τρεις εβδομάδες, ανάλογα με την υπάρχουσα παραγωγή της μαμάς σε γάλα. Στο στάδιο αυτό απαραίτητα βήματα είναι τα εξής:

Α1.Επαφή της μητέρας με το μωρό δέρμα με δέρμα και άφθονη αγκαλιά όλο το 24ωρο

Η αγκαλιά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του μητρικού θηλασμού. Δύο κραταιά εμπόδια υπάρχουν εδώ που πρέπει να ξεπεραστούν: Από τη μια, παγιωμένες και παρωχημένες αντιλήψεις, ευρέως διαδεδομένες ανάμεσα σε επαγγελματίες υγείας και τον κοινωνικό περίγυρο, οι οποίες όμως δεν έχουν καμία σχέση με την σύγχρονη επιστημονική πραγματικότητα, πιέζουν τους νέους γονείς να αποφεύγουν να αγκαλιάζουν το μωρό τους για να μην το «κακομάθουν». Οι γονείς φοβούνται να αποκριθούν στο κλάμα του μωρού, λαμβάνουν οδηγίες να το αφήνουν να κλαίει, διστάζουν να το έχουν έστω κοντά τους. Αυτή η αντίληψη είναι κομμάτι της κουλτούρας του μπιμπερό, η οποία έχει επικρατήσει στη χώρα μας από τη δεκαετία του ’60, και είναι καταστροφική για το θηλασμό και την ψυχική υγεία των παιδιών μας. Η λεχώνα πρέπει να αποτινάξει οποιεσδήποτε ενοχές και σκέψεις ότι απολαμβάνει το μωρό της υπερβολικά πολλή αγκαλιά. Το νεογέννητο έχει ως μπούσουλα την όσφρηση, όχι την όραση. Γνωρίζει τη μυρωδιά της μαμάς και του μητρικού γάλακτος – που είναι ίδια με εκείνη του αμνιακού υγρού – ήδη από τη γέννηση. Μακριά από ανθρώπινη επαφή είναι σαν τυφλό και φυλακισμένο.

Το δεύτερο σχετικό εμπόδιο είναι ο φόβος των Ελληνίδων να μην «κρυώσει» το μωρό τους. Πολλά μωρά ακόμα και στις μέρες μας υφίστανται ντύσιμο σαν κρεμμύδι. Αντίθετα, πολλές έρευνες δείχνουν ότι όταν ένα μωρό βρίσκεται γυμνό στο στήθος της μαμάς, παίρνει τη θερμοκρασία του σώματός της και διατηρεί τη θερμοκρασία του θαυμάσια και σε άριστα επίπεδα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα λεπτό σκέπασμα στην πλάτη του.

Εάν μια γυναίκα επιθυμεί να επαναγαλακτίσει, πρέπει να σβήσει από το μυαλό της τις δύο αναχρονιστικές αντιλήψεις και να πάρει το μωρό της με όσο λιγότερα ρούχα γίνεται αγκαλιά όσο γίνεται περισσότερο στο 24ωρο, μέρα και νύχτα, σε μάρσιππο ή στα χέρια. Το φυσιολογικό για τα μικρά μας δεν είναι να βρίσκονται τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο κρεβατάκι του δωματίου τους, ούτε καν στην καλαθούνα ή το ρηλάξ τους, αλλά πάνω μας.

Το μωρό που κρατιέται αγκαλιά οσμίζεται τη θηλή, «ξυπνάει» και απαιτεί περισσότερο θηλασμό.

Α2.Αύξηση στον ερεθισμό του στήθους

Αυτό γίνεται εφαρμόζοντας ταυτόχρονα τρεις τρόπους:

•  Με μασάζ στο στήθος με το χέρι

• Με το μωρό στο στήθος

• Με συστηματική χρήση θηλάστρου

• Οι φυτικές, όπως τα χάπια μαγιάς μπύρας – όχι η υγρή μπύρα! – και το fenugreek (τριγωνέλλα), δεν πρέπει να λαμβάνονται άκριτα από τις λεχώνες, αλλά μετά από οδηγία ειδικού. Ακόμα και αυτές οι ουσίες έχουν κίνδυνο παρενεργειών, όπως η υπερπαραγωγή της μαμάς σε γάλα με αποτέλεσμα κολικούς του παιδιού και πράσινα κακά, η αλλεργία και η αλλαγή στη γεύση του μητρικού γάλακτος

• .Φαρμακευτικές, όπως η δομπεριδόνη, δίνονται από ειδικό γαλουχίας σε συγκεκριμένες μητέρες που προσπαθούν τον επαναγαλακτισμό ή την πρόκληση γαλουχίας, με καλά αποτελέσματα και συνήθως χωρίς αξιόλογες παρενέργειες.

• Πρώτα μειώνουμε τις ποσότητες γάλακτος στο μπουκάλι (γάλα είτε ξένο, είτε της μητέρας που έχει προκύψει από άντληση). Για παράδειγμα προσπαθούμε να μειώσουμε σταδιακά τις ποσότητες από 120ml σε 90ml και 60ml. Συνεχίζουμε τον ίδιο αριθμό αντλήσεων με θήλαστρο στο 24ωρο, αλλά μειώνουμε σταδιακά την ένταση και τη διάρκεια των αντλήσεων.

• Ακολούθως προσπαθούμε να μειώσουμε τον αριθμό των μπουκαλιών ανά 24ωρο, δηλαδή από 6 σε 5, σε 4 κλπ. Αυτό σημαίνει ότι για ολοένα αυξανόμενα διαστήματα της ημέρας δίνουμε μόνο στήθος στο παιδί. Ανάλογα με την πρόοδο στη μείωση των μπιμπερό προχωρούμε σε αντίστοιχη μείωση του αριθμού των αντλήσεων στο 24ωρο. Για παράδειγμα βάζουμε στόχο να δίνουμε ένα μπιμπερό λιγότερο κάνοντας μία άντληση λιγότερη την ημέρα ανά 2-5 ημέρες. Η πρόοδος γίνεται ανάλογα με τις ενδείξεις ότι το μωρό χορταίνει, με τυχόν πετρώματα στο στήθος και με την τακτική παρακολούθηση ειδικού γαλουχίας.

• Κατά την αύξηση του άμεσου θηλασμού, προσπαθούμε να εξοικειωθούμε και να μάθουμε διαφορετικές στάσεις θηλασμού και τοποθετήσεις του μωρού στο στήθος. Το τάισμα πλαγιαστά, με το μωρό μπρούμυτα πάνω μας, με τα πόδια του μωρού κάτω από τη μασχάλη κλπ είναι επιλογές που αυξάνουν τις δεξιότητες της λεχώνας στο θηλασμό, προσφέρουν ποικιλία και λύσεις, μπορεί σε συγκεκριμένες καταστάσεις – για παράδειγμα τη νύχτα με την πλαγιαστή στάση – να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη, προκαλούν ερεθισμό σε διαφορετικές περιοχές του στήθους ανάλογα με τη φορά του στόματος του παιδιού πάνω στη θηλή, μπορεί να βοηθήσουν σε τυχόν πετρώματα, πόνο στη θηλή και άλλα προβλήματα θηλασμού παρέχοντας έξτρα επιλογές.

•  Επιπλέον, προσπαθούμε να μάθουμε να διαβάζουμε τα σημάδια πείνας και κορεσμού του δικού μας μωρού, ώστε η προσφορά του στήθους να γίνεται κατά απαίτηση και σύμφωνα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του βρέφους. Εάν το μωρό δυσκολεύεται να πιάσει το στήθος, βγάλτε πρώτα δυο σταγόνες γάλα για να το δελεάσετε και να πιάσει τη θηλή. Προσπαθείτε ακόμα να αλλάζετε στήθος συχνά (switch feeding) και να προσφέρετε την άλλη πλευρά σε κάθε γεύμα, χωρίς αυτό να είναι πάντα απόλυτο.

Το μασάζ στο στήθος είναι πάρα πολύ χρήσιμη τεχνική και θα ήταν καλό να γίνεται από όλες τις γυναίκες που θηλάζουν. Βοηθάει στην ενεργοποίηση των ορμονών της γαλουχίας και στην ενεργοποίηση του αντανακλαστικού έκθλιψης του γάλακτος. Μπορεί να γίνεται με το μωρό στο στήθος, κατά τη χρήση του θηλάστρου ή σε άλλες στιγμές, για παράδειγμα μετά από ένα ζεστό ντουζ και με τη μαμά να χαλαρώνει και να σκέφτεται γλυκά το μωρό της. Με το μωρό στο στήθος το μασάζ ωθεί περισσότερο γάλα στο στοματάκι του μωρού, με αποτέλεσμα αποτελεσματικότερο, γρηγορότερο θηλασμό και ένα μωρό που παίρνει περισσότερο γάλα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι μασάζ στο στήθος αλλά οι βασικές αρχές είναι κοινές για όλους: η λεχώνα χρησιμοποιεί το χέρι της εφαρμόζοντας ελαφρά πίεση – χωρίς τριβή πάνω στο δέρμα – σε διάφορες περιοχές του στήθους, μακριά από τη θηλή και με φορά από την περιφέρεια προς τη θηλαία άλω.

Σε συνδυασμό με την επαφή δέρμα με δέρμα και με το μασάζ στο στήθος. Η επαφή του μωρού με τη θηλή της μαμάς είναι μεγάλης σπουδαιότητας, ακόμα και στη φάση που η παραγωγή της σε γάλα είναι ακόμα μικρή. Ο μη θρεπτικός θηλασμός, το απλό πιπίλισμα έχει μεγάλη αξία για την εδραίωση της γαλουχίας και δε θα έπρεπε να υποβαθμίζεται. Οι λεχώνες δεν πρέπει να πτοούνται εάν σε αυτήν τη φάση το μωρό δεν καταπίνει γάλα στο στήθος αλλά πιπιλάει επιφανειακά, γλύφει τη θηλή και κοιμάται: απαραίτητο προστάδιο για την επιτυχία του θηλασμού είναι η εξοικείωση του παιδιού με τη θηλή, η ενεργοποίηση των ορμονών της μητέρας μέσα από την επαφή. Σιγά-σιγά το βρέφος θα μάθει να ρουφάει καλύτερα, θα κάνει λιγότερες παύσεις, περισσότερες και πιο συνεχόμενες καταπόσεις με το στήθος στο στοματάκι του. Σημαντικό είναι σε αυτήν τη φάση να υπάρχει ερέθισμα και στα δύο στήθη, με συχνές αλλαγές από το ένα στο άλλο (switch feeding, συχνές αλλαγές από ένα στήθος σε άλλο κατά τη διάρκεια του ίδιου γεύματος). Επίσης σημαντικό είναι η μητέρα να μάθει τους σωστούς τρόπους τοποθέτησης του μωρού στο στήθος και σύλληψης της θηλής. Είναι χρήσιμο να εξοικειωθεί με το θηλασμό σε θέση ξαπλωτή, που είναι συχνά πιο ξεκούραστος, βολικός και αρέσει στο παιδί. Η μητέρα είναι καλό να διαλέξει στιγμές για να βάλει το μωρό στο στήθος που θα οδηγήσουν σε μια θετική εμπειρία: με το μωρό χαλαρωμένο ή σε ελαφρύ ύπνο, σε ήσυχο δωμάτιο χωρίς πολλά φώτα και με απαλή μουσική.

Όταν υπάρχει ανάγκη πλήρους επαναγαλακτισμού η μητέρα χρειάζεται να προμηθευτεί (νοικιάσει) ένα αυτόματο νοσοκομειακό θήλαστρο, ηλεκτρικό, κατά προτίμηση διπλής άντλησης. Πρέπει να κάνει τουλάχιστον 8 αντλήσεις το 24ωρο, κατανεμημένες ομοιόμορφα – δηλαδή και κατά τη διάρκεια της νύχτας. Είναι καλό να μην υπάρχουν διαστήματα μεγαλύτερα των 4 ωρών χωρίς χρήση θηλάστρου. Το θήλαστρο διπλής άντλησης προσφέρει ταυτόχρονο ερεθισμό των δύο μαστών, με αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα προλακτίνης στο αίμα της μητέρας και λιγότερο χρονοβόρες αντλήσεις. Κάθε στήθος είναι καλό να ερεθίζεται σε μία άντληση από το θήλαστρο για τουλάχιστον 15-20 λεπτά, ανεξάρτητα αν υπάρχει ροή ή όχι. Τα θήλαστρα διπλής φάσης είναι τελευταίας τεχνολογίας και έχει αποδειχθεί σε έρευνες ότι ενεργοποιούν καλύτερα το αντανακλαστικό έκθλιψης του γάλακτος. Η ένταση στο θήλαστρο θα πρέπει να είναι τόση όσο να μην προκαλεί δυσφορία ή πόνο στη μητέρα.

Μια καλή ιδέα είναι όσο γίνεται οι αντλήσεις να συγχρονίζονται με τα ταίσματα του μωρού με μπιμπερό. Δηλαδή ένα άλλο πρόσωπο ετοιμάζει και δίνει το μπιμπερό στο παιδί, ενόσω η μητέρα εκείνη την στιγμή βάζει το θήλαστρο. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονομείται χρόνος και η καθημερινότητα της μητέρας γίνεται λιγότερο πολύπλοκη.

Χρειάζεται να τονίσω ότι σε αυτήν τη φάση οι αντλήσεις δεν έχουν σκοπό τόσο να βγει γάλα που θα δοθεί στο παιδί, όσο να ερεθιστεί το στήθος. Για αυτό η λεχώνα δεν πρέπει να ανησυχεί για την ποσότητα που βγαίνει – η οποία ούτως ή άλλως δεν είναι απόλυτα ενδεικτική της παραγωγής της – , η οποία αρχικά μπορεί να είναι μικρή. Όταν αντλούνται παραπάνω από 10-15ml μητρικού γάλακτος τη φορά, τότε αποθηκεύουμε το γάλα αυτό στο ψυγείο, το αθροίζουμε σε ένα δοχείο μετά από τις αντλήσεις της ημέρας και το προσφέρουμε στο παιδί με μπιμπερό.

Εάν το βρέφος παίρνει λίγο ξένο γάλα και κυρίως θηλάζει, τότε οι αντλήσεις πρέπει να είναι τόσο συχνές όσες και τα μπιμπερό που δίνονται. Αν δηλαδή το μωρό παίρνει 4 μπιμπερό την ημέρα, η λεχώνα σε αυτήν τη φάση θα κάνει 4 αντλήσεις. Είναι ιδανικό να χρησιμοποιηθεί και πάλι το καλύτερο δυνατό θήλαστρο. Βέβαια όσο λιγότερες οι ανάγκες άντλησης τόσο πιθανότερο είναι ένα λιγότερο καλό θήλαστρο, απλό ηλεκτρικό, να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτού του σταδίου. Χειροκίνητα θήλαστρα δεν χρησιμεύουν στον επαναγαλακτισμό.

 Α3.Λήψη ουσιών με φαρμακολογικές ιδιότητες αύξησης της γαλακτοφορίας

Πρέπει να τονίσω ότι τα φάρμακα που αυξάνουν τη γαλακτοφορία δρουν μόνο συμπληρωματικά στην αύξηση του ερεθισμού του στήθους, η οποία είναι πιο πρωταρχικής σημασίας. Δεν έχει κανένα νόημα μια μητέρα να παίρνει δεκάδες χάπια μαγιάς μπύρας χωρίς να κάνει τίποτα από τα αναφερόμενα παραπάνω. Επιπλέον, τα αποτελέσματα τους δεν είναι άμεσα, σε λίγες ημέρες, αλλά στην πορεία εβδομάδων.

Οι επιλογές ουσιών είναι φυτικές και φαρμακευτικές:

Α4.Χορήγηση συμπληρώματος ξένου γάλακτος μόνο σε μικρές ποσότητες

Μέχρι να φτάσουμε στον αποκλειστικό θηλασμό είναι σημαντικό το μωρό μας να μην συνηθίσει στη λογική των μπιμπερό με ξένο γάλα. Στον μητρικό θηλασμό τα ταίσματα του μωρού είναι μικρά και συχνά. Αντίθετα η εύκολη – σχεδόν καταναγκαστική – ροή γάλακτος στο μπιμπερό ωθεί τα μωρά πολύ σύντομα να λαμβάνουν υπέρογκες ποσότητες γάλακτος σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Μια γυναίκα που επιδιώκει τον επαναγαλακτισμό δεν πρέπει να αφεθεί σε χορήγηση μεγάλων ποσοτήτων ξένου γάλακτος με το μπιμπερό τη φορά ( >60 γραμμάρια κατά τις πρώτες δύο εβδομάδες της ζωής του μωρού, >90 γραμμάρια στο μήνα, >120 γραμμάρια στους 2 μήνες). Προτιμούνται τα μικρά μπιμπερό που θα οδηγήσουν το μωρό να πεινάσει σύντομα, σε μία δύο ώρες. Για παράδειγμα ένα μωρό 3 εβδομάδων λαμβάνει 400 γραμμάρια ξένου γάλακτος το 24ωρο, είναι καλύτερο σε αυτήν τη φάση να δοθούν ως 6 μπιμπερό των 60 γραμμαρίων, παρά 3 μπιμπερό των 120 γραμμαρίων. Ταίσματα αραιά μεγάλων ποσοτήτων ξένου γάλακτος βρίσκονται μακριά από τη φυσιολογία του θηλασμού και συνηθίζουν το παιδί σε ωράρια της κουλτούρας του μπιμπερό.

Α5.Αποφυγή πιπίλας, νερού και τσαγιού

Σε κάθε μητέρα που δεν έχει εδραιωμένη γαλουχία – είτε είναι στην αρχή, είτε επαναγαλακτίζει – η πιπίλα πρέπει να αποφεύγεται. Συμβάλλει στην σύγχυση θηλών, μπερδεύει το παιδί καθυστερώντας την επαφή με τη μητέρα και τον πολύ σημαντικό μη θρεπτικό θηλασμό. Άλλα υγρά όπως νερό και τσάι δεν έχουν καμία χρησιμότητα, δεν καταπολεμούν τους κολικούς, μπορεί να βλάψουν και ανήκουν στη λογική της κουλτούρας του μπιμπερό.

Β. Το στάδιο της μείωσης του συμπληρώματος ξένου γάλακτος

Στο στάδιο αυτό συνεχίζουμε τα βήματα 1, 3, 4, 5 της πρώτης φάσης. Το δεύτερο στάδιο διαρκεί μία με τρεις εβδομάδες, ανάλογα με το ποσοστό των αναγκών του παιδιού που καλύπτονται από ξένο γάλα.

Με τη μαμά να έχει τώρα περισσότερο γάλα λόγω των βημάτων του σταδίου Α, αρχίζουμε την σταδιακή συνήθως μείωση των μπιμπερό. Κάποιες μητέρες, ειδικά εκείνες που δεν έδιναν πολύ συμπλήρωμα, μπορεί να αποφασίσουν να το κόψουν ξαφνικά. Η απότομη διακοπή του συμπληρώματος είναι εφικτή, αλλά συχνά περιλαμβάνει μια παροδική φάση αναστάτωσης, διάρκειας λίγων ημερών, στην οποία το μωρό κλαίει αρκετά και δείχνει να πεινάει. Εφόσον η μητέρα ανταποκριθεί προσφέροντας το στήθος της στο παιδί σε κάθε σημάδι πείνας του και απαντώντας με συνεχόμενους θηλασμούς εάν χρειάζεται, σύντομα η αυξημένη ζήτηση του μωρού θα επιφέρει μεγαλύτερη παραγωγή και η κατάσταση θα ισορροπήσει.

Ο δεύτερος καλύτερος τρόπος είναι η απότομη διακοπή των μπιμπερό. Αυτό γίνεται με την χορήγηση συμπληρώματος πάνω στο στήθος της μητέρας, χρησιμοποιώντας το συμπληρωματικό σύστημα SNS. Στην ουσία, το μωρό απομακρύνεται από κάθε επαφή με τεχνητή θηλή, το μπουκάλι μπαίνει ανάμεσα στα στήθη της μητέρας, κρέμεται από το λαιμό της και το γάλα που περιέχει δίνεται μέσα από ένα σωληνάκι που κολλάει στη θηλή της μαμάς. Η μέθοδος αυτή έχει εντυπωσιακή επιτυχία, με την προυπόθεση η μητέρα να αισθανθεί βολικά με τη διαδικασία. Η μέθοδος είναι ιδιαίτερα σημαντική για μωρά που παρουσιάζουν σύγχυση θηλών, έχουν συνηθίσει στην υφή και τη ροή της τεχνητής θηλής, δυσκολεύονται να πιάσουν τη θηλή της μαμάς, αντιστέκονται και «παλεύουν» πάνω στο στήθος.

Η σταδιακή μείωση του συμπληρώματος, είτε μέσα από το μπιμπερό είτε μέσα από το SNS, επιτυγχάνεται ως εξής:

Γ. Το στάδιο του αποκλειστικού θηλασμού

Τα καταφέραμε! Ο δρόμος ήταν δύσκολος αλλά άξιζε τον κόπο. Τώρα που έχετε γάλα βάλτε στόχο να θηλάζετε κάθε φορά από μια πλευρά, ώστε να αδειάζει καλά το στήθος. Και αυτός ο κανόνας δεν είναι απόλυτος και καλό είναι να προσαρμόζεστε στις εκάστοτε ανάγκες του μωρού σας.

Ωστόσο μην εφησυχάζετε.. Πολλές γυναίκες που μπήκαν στη λογική των μπιμπερό και σύντομα απέβαλλαν όσα πίστευαν για τα μωρά και τη διατροφή τους, τα συνδυαζόμενα με την κουλτούρα των μπουκαλιών, σε επόμενο σημαντικό πρόβλημα στο θηλασμό είναι πιο πιθανό να κάνουν λάθη. Παγίδες και εμπόδια στο θηλασμό, άλλοτε εξωτερικά, επιβαλλόμενα από λανθασμένες οδηγίες «ειδικών» και από λανθασμένες συμβουλές οικείων προσώπων, άλλοτε εσωτερικά, συνέπεια λανθασμένων προσωπικών αντιλήψεων και κακής ενημέρωσης, μπορεί να παρουσιαστούν σε κάθε βήμα στο θηλασμό. Στην επιτυχημένη προσπάθεια επαναγαλακτισμού μάθατε ότι η τακτική και σωστή καθοδήγησή σας από ειδικό γαλουχίας είναι βασικής σημασίας για να πετύχετε αυτό που επιθυμείτε: ένα υγιέστατο μωράκι που θηλάζει αποκλειστικά. Μην αφήνετε το καράβι του θηλασμού, δηλαδή της υγείας της δικής σας και του παιδιού σας, σε χέρια μεθυσμένου τιμονιέρη.

Στελιος Παπαβεντσης MRCPCH DCH IBCLC 2010

"